- pugnaciter
- pugnācĭtĕr, adv. [pugnax]
d'une manière combative, avec acharnement. --- Cic. Ac. 2, 65.
- pugnacissime defendere sententiam, Cic. Ac. 2, 9 : défendre une opinion avec la plus grande âpreté.
- pugnacius dicere aliquid, Quint. 9, 4, 130, dire qqch avec plus d'âpreté combative.
* * *pugnācĭtĕr, adv. [pugnax] d'une manière combative, avec acharnement. --- Cic. Ac. 2, 65. - pugnacissime defendere sententiam, Cic. Ac. 2, 9 : défendre une opinion avec la plus grande âpreté. - pugnacius dicere aliquid, Quint. 9, 4, 130, dire qqch avec plus d'âpreté combative.* * *Pugnaciter, pen. cor. Aduerbium. Cic. De grand force et courage.\Certare cum aliis pugnaciter. Cic. Asprement et opiniastrement.
Dictionarium latinogallicum. 1552.